Anneme
Annelik duyguların en yücesi şüphesiz
Çocuğunu sevmeyen anne olur mu hiç
Ben henüz tadamadım annemin sevgisini
Bütün yaşam boyunca çünkü dışladı bizi
Ne bir gün kucağına alıp bizi okşadı
Sokaktan gelmiş gibi bizi horladı
Ne bir gün hasta diye gözyaşıyla ağladı
Ne bir gün bize yarar iyi şeyler sağladı
Ölümünde oğlunu bir kere öpemedi
Arkasından ağlayıp gözyaşı dökemedi
Kurtuldum diye oh çekti içinden
Bir kardeşten ayırdı, genç yaşında Metin’den
Ben annemin sağ iken sevgisini tatmadım
Başım ağrıdığında dizlerinde yatmadım
Sevginin kutsallığı kendi içimde büyüdü
Annem sağlığında da benim için ölüydü
Orhan UYSAL
