Hayat sanki imbikten süzülmüş şarap gibi
Akıyor yavaş yavaş ömür cenderesinden
Yedi iklim dolaşan uzun bir ırmak gibi
Seyrediyor alemi gönül penceresinden
Bir tatlı bir de acı,bir kara bir aydınlık
Buharlaşıp bitiyor kaynayan bir çaydanlık
Elemlerin yerine acıyı bal ederek
Geçiyor bir vadide sonu gelmez pişmanlık
Tükendikce biter diye sarıldıkca ipine
Çekiyor sanki bizi sonsuzluğun dibine
Hayat, ah mutlu hayat nasip değil insana
Katlanıp şükret gönlüm ne düşerse bahtına
Orhan Uysal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder